اخیرا پژوهشی در  این لینک در مورد آن انجام شده است. ولی من در طول تجربه های مختلف 20 ساله ام به این نکته رسیده ام که معنادار نشدن هر بخش از فیزیک برای خودمان و یادگیرندگان ممکن است بخش های یادگیری مرتبط با آن موضوع را دشوار کند ولی بخش های غیرمرتبط را می توان شوق انگیز یاد گرفت و از انرژی شوق انگیزی این بخش ها برای غلبه بر دشواری بخش های سخت به عنوان یک محمل یا کاتالیزگر استفاده کرد. مثلا اگر مفهوم شتاب را نمی دانیم بهتر است مفهوم قانون اول ترمودینامیک را خوب یاد بگیریم و از دانایی آن برای یادگیری کمک بگیریم.

با انجام این روند به تدریج حوزه ی مبهم گویا می شود و عامل زمان نقش مهمی در تکرار فرایند یادگیری دارد. هر چقدر از حوزه های مختلف حسی یادگیری دنبال شود بیشتر در ذهن می ماند. درگیر شدن انگشت مردم با صفحه ی تلفن همراه باعث شد تا نهضت تلگرام و بسیاری از شبکه های اجتماعی ظاهر شوند و اکنون با کمک حس لامسه می فهمیم ، با چشم می بینیم و با گوش خود زبان یکدیگر را یاد می گیریم